پیری زودرس!

 پست آخر سارا در وبلاگ "برای خاطر کتاب ها" برآنم داشت تا بیاد همین داستان در خودم بیفتم، من آدمی بودم که تمام عمر به این افتخار می کردم که هرگز بیمار نمی شوم و هرگز به دکتر نمی روم، و بیماری هایی که تا همین یکی دو سال پیش بیاد داشتم اوریون کلاس سوم ابتدایی ام بود که باعث شد سه روز مدرسه نروم و بعد از آن دندان دردی که دو سال بعدش داشتم، بغیر از این دو مرحله بیماری خیلی کم بیاد دارم که در آن روزگاران دچار بیماری جدی ای شده باشم، همه چیز خوار و همه جا گرد هم بودم و هستم، کلا" تمام اعضای خانواده ما افراد و اشخاص مقاومی هستیم غیر از خواهر بزرگ، که به نقل از مادر بعلت طفولیتِ(!) مادر در هنگام تولدش، از شیر مادر محروم مانده و بسیار بیمار می شد و می شود.

این روند تا سال پیش ادامه داشت، تا اینکه زمستان سال گذشته به آنفلوآنزای بسیار سختی مبتلا گشتم، در ابتدای امر فکر می کردم یک سرماخوردگی سطحی است و مثل هر بار دیگری که احساس سرماخوردگی داشتم شروع به خوددرمانی کردم، شربت لیمو و عسل و شیر داغ و مرکبات بسیاری مصرف کردم و برای خودم سوپ و آش دوغی درست کردم با پیاز و سیر زیاد تا بهتر شوم، اما وقتی بعد 48 ساعت بجای بهتر شدن دیدم نفسم بالا نمی آید و تنگی نفس گرفته ام، و تمام مدت تب دارم و مخصوصا" شب آخر به هذیان گویی رسیده بودم، همسر جان ما را برداشت و به دکتر برد، لازم به ذکر است که همسر جان بر عکس من که تا جانم در نیاید صدایم در نمی آید، با کوچکترین علائم و نشانه ای که در بدن و احوالش می بیند راه دکتر را در پیش می گیرد و خیلی حواسش به خودش هست، از آن دسته آدم هایی ست که هر شش ماه باید گوش و حلق و بینی و چشم و دندان هایش را چک کند و هر سال گراف قلب و چه می دانم آزمایش خون و چی و چی بدهد، و کلا" در این زمینه 180 درجه با من تفاوت دارد، می گفتم، به دکتر اندر شدیم و دکتر پس از معاینه داروها را نوشت و به همسر گفت برود بگیرد تا اولین تزریقش را همانجا انجام دهد، همسر هم داروها را گرفت و من دیدم این تزریقات چی مرد است می خواستم بگویم من به بخش تزریقات بانوان می روم که گفت آستین را بالا بزنید، و تازه آنجا فهمیدم تزریق وریدی است، بماند که چقدر از تزریق وریدی انزجار دارم و احساس معتاد بودن بهم دست می دهد و فکر می کنم تزریق تا بشود باید عضلانی باشد اما چیزی نگفتیم و ضمن اینکه آستین را بالا می زدیم همسر رو به تزریقات چی گفت همسرم از اداره آمده و خسته و احتمالا" با معده خالی است(ساعت 6 عصر بود)، از نظر شما اشکالی ندارد؟ و مرد همانطور که گارو را به دست بنده محکم می کرد گفت خیر اشکالی ندارد تزریق را با سرعت پایین انجام می دهم، و این شد که حدود پنج دقیقه اینها سرنگ را در رگ من خالی کردند و خلالش هم میگفت مشکلی نداری و من هم مشکلی نداشته و بهش میگفتم خیر، خلاصه! تزریق که تمام شد از روی صندلی بلند شدم یکباره دنیا دور سرم چرخ زد و از سر انگشتان پایم تا نوک موهایم داغ شده و نفسم تنگی کرد، سریعا" خود را روی صندلی دیگری که آنسوتر بود انداخته و دکمه های لباسم را کندم، و هر آن حس می کردم منفجر و همزمان خفه خواهم شد و نفس های آخر را خواهم کشید، همسر که گویا رنگ رخ بنده را دید سریعا" بدنبال لیوانی آب و دکتر رفت و در آن لحظات شاید من حس می کردم رفتنم صد در صد است و دلم می خواست بجای درپی آب شدن کنارم می بود...........

همسر کلی بدو بیراه نثار مرد مسئول کرد و همزمان دکتر توبیخش کرد که چرا وریدی زده است و او هم در پاسخ گفت، خواستم لطفی کرده باشم و تأثیرش زودتر و بهتر باشد برای بیمار، که البته همینطور هم شد و بعد از آن سکته ناقص خیلی بهتر شدم، تغییر وضعم هم بخاطر ضعف بود و عادت نداشتن بدنم به ورود مسکن و داروی قوی.

دکتر می گفت چون بیماران ما اکثرا" کسانی اند که بعلت گرفتن داروهای قوی بدنشان به داروهای ضعیف جواب نمی دهد اکثرا" دوز داروهایمان خیلی بالاست، خلاصه بگویم دوز داروهایمان مناسب ویروس های افغانی است و داروهایمان را طبق ویروس های این محیط تجویز می کنیم و شما هم چون خیلی وضعت وخیم بود و از بیماری ات ناله و شکایت زیاد داشتی داروی قوی بهت دادم تا زودتر سر پا شوی اما باید مراقب باشی از این به بعد قبل هر تزریق گرسنه نباشی.

اینچنین شد که ما از آن پس به مانند همسر جان عزیزمان مراقب هر گونه علائمی در بدن و واکنش هایمان به گرمی و سردی هوای اینجا هستیم، تا خدای نکرده به بیماری مبتلا نگردیم که به تبعش برویم دکتر و از آن امپول وحشتناک ها بدهند بهمان، خدا آن روز را دوباره نیاورد که آنقدر بیمار شوم که از ضعف بسیار اشکم دم مشکم باشد.

پ ن: شاید هم از علائم پیری است و ما نمی خواهیم قبولش کنیم که باید زین پس بیشتر مراقب خودمان باشیم که دوران قوی بودن و سلامت و سرمستی ما نیز به پایان رسیده است!