خواهرانه!

 صبح حال بدی داشتم، دیشب کم خوابیده بودم و تا نیمه شب با خواهرم که هشت سال از من بزرگترهست چت میکردم، ویس چت، و چت طوری بود که من کلی حرف میزدم و صدا برای او نمی رفت بعد که ساکت میشدم انعکاس صدای خودم را که بریده بریده و منقطع به گوش خواهر میرسید را می شنیدم. این شد که علاوه بر گفتن یکبار دیگر می شنیدم حرف هایم را، شاید به همین خاطر بود که حالم گرفته تر شد، انگار گفته ها و درد دل هایم که بخاطر دوری راه بلندتر و تقریبا" فریاد گونه زده بودمشان، را دوبار دوبار فریاد کرده بودم در گوش خودم، این بود که تا مدتی که به بستر رفتم صداها در گوشم می پیچید، و با اینکه قبل مکالمه خوابم می آمد، انموقع انگار خوابی در چشمان شَخ ِ من نیست! گرسنه ام هم شده بود، رفتم دم در یخچال، خالی نبود، پر هم نه، میوه داشتیم، هندوانه ای که نصفش همینطور برای خودش مانده، پرتقال تامسون و انبه، ولی دوست نداشتم، نون پنیر بخورم با گردو یا خرما؟ نه دلم نخواست، میگشتم، و نمی یافتم، آخر سر، چشمم به زیتون پرورده ای افتاد که خواهر برایم از آن راه دور خریده و فرستاده بود، تو گویی زیتون پرورده در افغانستان یافت نمیشود، لابد یکباری از هزاران بار خدا در یک روزی زیتون پرورده ای در سفره اش داشته که من با ذوق بیشتری خورده ام و شاید خوشم آمده و دوستش داشته ام که این را وادار کرده برای شادمانی دل خواهر کوچکش از آن راه دور بدهد یکی با خودش بیاورد بدهد دست من و در یک شبی که با من ویس چت کرد و دل من برایش گرفت و گرفت و گرفت و دهانم تلخ شد و میلی به هندوانه و تامسون و انبه نداشتم و ساعت نیز از دوازده گذشته بود، بروم سراغش و بیادش بخورم، فکرش هم خنده دار است که زنی انگشت به دهان پای یخچال بایستد و برای گرسنگی نیمه شبش چیزی مثل زیتون پرورده را برگزیند و بیاورد بنشیند پشت میز و بخوردش با نان!!!!!!!!!!!!!