39!

وقتی رئیس مجلس پشت تریبون اعلام کرد 39 رنگ سبز و فلان قدر رنگ سرخ، مجلس با مجلس غرق خنده شد، متعجب شدم، سریعا" رو به همکار که از شرم سرخ شده بود کرده و علت را جویا شدم، گفت: از خاطریکه گفت سبز 39، و آن موقع بود که بیادم آمد داستان 39 را!

در افغانستان(البته به نسبت خرافی و سطحی بودن افراد جامعه) عدد 39 عدد بی شرمی ست، 39 یعنی بی غیرتی و بی شرافتی یک مرد، بمعنی دیوث است ظاهرا"، افغان ها می گویند "مُرده گَو"! و حالا اینکه بین این همه عدد چرا قرعه بی ناموسی به نام 39 بخت برگشته افتاده است را نمی دانم، فقط اینرا می دانم که در افغانستان کسی در خانه و دکانی که پلاک 39 داشته باشد نمی نشیند، شماره تلفنی که بین ده رقمش عدد 39 داشته باشد را نمی خرد، و پلاک موتری که 39 را در خود جای دارد که حکمش بدتر هم هست، انگار کن داری جار می زنی بی ناموسی ات را و همزمان دور تا دور شهر ها می چرخی که مرا بشناسید!

 و ازینرو این موتر ها و نمبر تلفن ها و خانه ها و دکان ها و کفش ها و شلوار ها و پیراهن ها  و هر چیز دیگری که فکرش را بکنی اگر عددش و شماره اش 39 باشد ارزانتر است، در کتابی که می خوانی اگر به صفحه 39 رسیدی باید زود ازش بگذری تا زشتی و زنندگی اش دامنت را نگیرد، و همیشه باید کوشش کنی تا 39 اُمین نفر در هیچ جمعی نباشی. بیاد دارم که در همین لویه جرگه اخیری که در کابل برگزار شد(لویه جرگه عنعنوی)، اعضای محترم 39 اُمین کمیسیون مشورتی به اتاق اندر نمی شدند و خواهان پس شدن عددد 39 از درب اتاقشان بودند، ومسئولین امر آخر سر از خیر این شماره گذشتند و آن کمیسیون با نام 40 شروع به کار کرد!(اینها بزرگان مملکتی بودند، که قرار بود درباره امر مهم ایجاد پایگاه های امنیتی امریکا در افغانستان ابراز نظر مشورتی کنند!!!!!!!)

بعد من نمی دانم این ملت وقتی 39 سالشان شد چه گِلی بر سر می گیرند؟ دو سال متوالی 38 سالگی شان را جشن می گیرند یا 40 سالگی را؟

پ ن: مِن بعد هر وقت خواستم به کسی حرف "ک" دار بگویم یک 39 می گویم و یا می نویسم و خلاص، اینطوری عفت کلام هم رعایت می شود، در نگارش هم صرفه جویی می شود!